"Benevolent" is de laatste aanbeveling aan de manager - in het veld - om met zijn teams te werken. Je kunt het nu overal lezen. Dat is. Maar wat voegt deze aanbeveling nieuw toe?
Dit intrigeert me inderdaad, want in de afgelopen 10 jaar hebben managementhandleidingen veel aanbevelingen gedaan: managerleider, managercoach, innovatieve manager, samenwerkende manager … Een opeenvolging van kwalificaties om dezelfde belangrijke principes van een management te beschrijven die hoopten te zijn " efficiënt”. Belangrijke stappen om het geluk en het welzijn van werknemers te bevorderen, het bedrijf te bevrijden van zijn organisatorische ketenen en constructieve energie te laten passeren:
- Geef betekenis aan de algemene missie en die van elk lid van het team
- Het ondersteunen van ieders acties zonder plaats te maken voor het bevorderen van autonomie
- Geef het recht om fouten te maken, om initiatief en creativiteit mogelijk te maken
- Verbeter iedereen in hun vaardigheden en gevoel van trots
- Stuur de beweging, geef een voorbeeld en leid
Het lijkt erop, tenzij ik me vergis, dat deze principes ook worden ondersteund door het huidige idee van "managing with kindness".
Dus laten we na "leider", "coach", "innovatief", "samenwerkend" "welwillend" toevoegen. Om het concept te moderniseren, wordt een nieuwe dimensie toegevoegd: empathie. Het is de sleutel, de olie die het radertje draaiende houdt. Het is dus aan de manager om empathisch te zijn, dat wil zeggen zich te kunnen projecteren in de emoties van de ander. Noch sympathie, noch mededogen, deze aanleg zou een karaktertrek zijn die het mogelijk maakt, door een beter begrip van individuen, constructief te zijn en de facto efficiënter management uit te oefenen.
Sofisme dat dit alles?
Ik kom in de verleiding om ja te zeggen.
Op papier is de redenering natuurlijk overtuigend: omdat ze de welwillendheid van haar manager jegens haar voelt, zal iemand die zich sereen en zelfverzekerd voelt, die betekenis vindt in zijn dagelijkse bijdrage aan het werk, waarschijnlijk productiever zijn.
Maar ik vraag me af:
De principes die worden overgebracht om te illustreren wat een 'welwillende' manager is, zijn niets nieuws: waarom zou je dan willen aandringen, door een duidelijk machteloos recept te verhullen, onder een deugdzaam vocabulaire? Er is een probleem …
Laten we ons een adagium herinneren dat dierbaar is aan de systemische benadering die is ontwikkeld door de Palo Alto School "altijd meer van hetzelfde (wat niet werkt) dezelfde effecten produceert (wat niet meer werkt …)".
Wat als het probleem de oplossing was…? Deze oplossing, die erin bestaat de manager een pak aan te kleden dat snel uit de mode raakt en zich dus op slechts één kant van het systeem richt. De manager zou de volledige verantwoordelijkheid dragen voor de efficiëntie en betrokkenheid van de teams…? vergeten - weigeren? - daarbij rekening houdend met alle elementen. De manager is een drijfriem: hij zendt dus uit wat er van hem wordt gevraagd.
Managementnieuws van de afgelopen 5/6 jaar heeft ons overstelpt met voorbeelden die, afhankelijk van de mode, succesvolle, zogenaamde "verstorende" managementtypes illustreren. Bijna altijd hetzelfde: FAVI, Chronoflex, Poult, Mars, HCL, Intuit, Morning Star, Goretex, Semco…. Deze voorbeelden, die zeker bewondering afdwingen, tonen vooral aan dat, ongeacht de term om het gekozen managementtype aan te duiden (samenwerkend, innovatief, leider, enz.), de aanzet in de eerste plaats wordt gegeven door het management. Zijn duurzaamheid ligt in de energie die deze afdeling inzet om haar businessplan tegen alle verwachtingen in te verdedigen: teams, managementlijnen, klanten, dienstverleners, aandeelhouders … Geen tegenvoorbeeld om deze observatie tegen te spreken.
Voor een manager is de constante zoektocht naar economische prestaties meer dan lovenswaardig: het is het enige doel van het bedrijf. Als deze prestatie afhangt van de productiviteit van iedereen, vereisen de verandering in normen, benchmarks en toegang tot informatie op het werk dat het management zich ontwikkelt. De manager is al lang niet meer degene die het "beter weet dan zijn team": hij moet zich anders positioneren. Hij moet zich aanpassen aan de complexiteit van situaties (gedelokaliseerde hiërarchieën, nieuwe werkinstrumenten, enz.), soms complexe doelstellingen waarvoor hij moet weten hoe hij op alle niveaus moet onderhandelen, geuite bezwaren (door zijn team, zijn dienstverleners, enz.). Dat is waarom vandaag is het onmogelijk om een management te handhaven dat uitsluitend gebaseerd is op de goodwill en welwillendheid van de fieldmanager. We moeten mondiaal handelen.
En in Frankrijk is het duidelijk dat het management, op enkele uitzonderingen na, grotendeels lineair is, waardoor de rol van de manager wordt beperkt tot controle en rapportage.
De conclusie: helaas een duidelijk statement in de vorm van een metafoor… De klassieke modellen van management barsten in het zicht.
De versleten romp van de oude tuigage kan niet langer genoegen nemen met plamuur om de gaten af te dichten: de boot zal vergaan zonder de organisatie van een echte stroomlijnkap. En alle goodwill van de managers zal niets veranderen.
"De soorten die overleven zijn niet de sterkste, noch de meest intelligente, maar degenen die zich het beste aanpassen aan verandering"
Darwins observatie die uiteindelijk van toepassing is, lijkt mij, voor bedrijven….
Dus misschien zet Isaac Getz ons op het goede spoor? Zijn beroemde boek "Liberté et cie, Wanneer de vrijheid van werknemers bedrijven gelukkig maakt" toont, met ondersteunend bewijs, aan dat economische en menselijke prestaties nauw verbonden zijn met de naleving van het bedrijfsplan door mannen. En op de kracht van het algemeen management in de niet aflatende ondersteuning van dit project.
Als de allereerste stap in het "bevrijden" van het bedrijf … suggereert Isaac Guetz: "Stop met praten en begin met luisteren"…
Wat als we wat meer naar de managers zouden luisteren… wie zou er dan meer naar de medewerkers luisteren?
Over de auteur
niet
Catherine BARBON
Mede-oprichter van Excamino SAS sinds 1999.
Mede-oprichter / algemeen directeur van Gymnase du Management sinds 2010 (een merk van Excamino SAS)
Docent sinds 2001
* Universiteit van Parijs-Dauphine
* Panthéon Sorbonne - IAE de Paris
* Doctoral School van de Hogere Normale School van Cachan
* Doctoral School van de Universiteit van Parijs X Nanterre
Zijn professionele website: http://www.gymnasedumanagement.com/
